Milford Sound

25 februari 2019 - Milford Sound, Nieuw-Zeeland

Vroeg op vandaag, om kwart voor 7 vertrekt de bus naar Milford Sound. We hebben een onrustige nacht gehad, we hebben hier sowieso vrij veel last van het verkeer en mensen die pratend langslopen. Maar midden in de nacht liet ik een glas kapot vallen en haalde mijn hand er aan open. Na het opruimen en zoeken naar de pleisters waren we natuurlijk klaar wakker en duurde het weer even voor we in slaap vielen.

De bus van Jucy Cruise is keurig op tijd, en nog een paar stops om mensen op te pikken gaan we op weg naar Milford Sound. Dat ligt hemelsbreed zo'n 70km naar het zuidwesten maar er ligt een bergrug tussen dus moeten we een klein stukje omrijden, zo'n 500km omrijden! De enige manier om er te komen is via Te Anau en dan over de Milford Road. Dat is een smalle bergachtige weg waar je vaak maar 30km/u kunt rijden, sommige stukken zijn eenbaans, zoals de tunnel. De Homer tunnel: 1200 meter lang met een verval van 120 meter, continu een helling van 10% dus. 

Door al die feiten vergeet ik bijna te vertellen dat de route prachtig is! Ik wil het liefst dr slapende mensen in de bus wakker schudden: kijk erns wat je mist! Hoge, steile bergen en watervallen. Minder watervallen dan normaal trouwens want wij treffen, heel uitzonderlijk, een heldere dag, wel koud maar geen wolkje aan de lucht. Bijzonder voor een plek waarvan gezegd wordt dat het er 364 dagen per jaar regent. Er valt 6,5 meter regen/jaar, oftewel gemiddeld meer op 1 dag dan in Nederland in een jaar.

Aangekomen in Milford gaan we aan boord van 'onze' boot. We halen ons lunchpakketje op en gaan op het bovendek genieten van al het moois om ons heen. Bijna niet in foto's te vangen, al doet Willem flink zijn best natuurlijk. 

We varen tot het einde van de Sound (dat eigenlijk een fjord is, weer wat geleerd) zien zeehonden, varen nog een stukje een waterval in en keren na een kleine 2 uur varen weer terug naar de bus. 

Bijna iedereen valt in slaap, terwijl de route natuurlijk net zo mooi is als op de heenweg. De chauffeur vertelt nu alleen niks meer en zet tijdens het laatste stuk een film op: Hunt for the Wilderpeople, dat speelt zich in deze omgeving af. Leuk want anders is zo'n rit van 5 toch heel lang. 

Het was een lange dag, we zijn ruim 12,5u op pad geweest. We hadden gisteren al ingrediënten voor een maaltijdsalade ingeslagen dus we hoeven gelukkig niet meer te bedenken waar of wat we moeten eten.

Morgen door naar Lake Tekapo!

Foto’s

8 Reacties

  1. Suzanne:
    25 februari 2019
    Gewoon WAUW!!
  2. Tiny:
    25 februari 2019
    Geen dolfijnen gezien dan?
  3. Dorothé:
    25 februari 2019
    Heel leuk om te lezen Dorien!
  4. Kirsten Schelleman:
    25 februari 2019
    Leuk al je verhalen!
  5. Chris vanGennip:
    25 februari 2019
    Leuk hoor, beleef weer even alle plekjes mee waar we ooit een keer met je vader zijn geweest Dorien! Maar inderdaad: waar bleven de dolfijnen??? Ze horen voor de boot uit te zwemmen?!?!
  6. Paul:
    25 februari 2019
    Voor 1000km op een dag is het uitzicht wel de moeite waard
  7. Angelique:
    25 februari 2019
    Mooi !
  8. Brigitte:
    25 februari 2019
    Wauw!!!