Waitangi Treaty Grounds
11 maart 2019 - Paihia, Nieuw-Zeeland
Vandaag veel geleerd over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland, op de plek waar het land ontstaan is: Waitangi Treaty Grounds. We hebben het vanmorgen eerst rustig aan gedaan, we proberen deze laatste dagen ook een beetje uit te rusten van alle ervaringen. We kunnen het weer eens niet eens worden met ons navigatiesysteem vanmorgen. De kortste route naar Paihia is de zeer intensieve route die we gisteren gereden hebben en we willen vandaag via de kustweg rijden. Dat vindt TomTom geen geschikte optie dus komt heel retro de kaart er weer aan te pas.
De route langs de kust is prachtig en we stoppen op een mooi strandje. Geel zand, drijfhout en flinke golven. Als we uiteindelijk in Paihia aankomen is het al half 1. We kunnen meteen door met een rondleiding mee maar we gaan liever eerst lunchen en dan even het museum in voor we dat doen. Het meisje aan de kassa adviseert ons daarbij, ze heeft Nederlandse ouders en heeft een paar jaar in Leiden architectuur gestudeerd. Ze roept ons nog na: 'veel plezier en eet smakelijk'.
Het museum is heel interessant en belicht steeds nadrukkelijk de beide kanten van het verhaal, de Maori en de Engelse kant. Toch houd ik het gevoel dat er wel wat minder prettige kanten van hoe de Maori's behandeld zijn, onderbelicht blijven.
Maar het is een bijzondere geschiedenis en je kunt merken dat dit land is ontstaan in een tijd waarin de kijk op kolonialisme begon te veranderen. De gids vertelt veel over haar cultuur en de verschillen in de manier waarop er tegen bepaalde dingen aangekeken wordt.
We hebben natuurlijk al meer gehoord, in de Marae in Whakatane en ook in de Thermal Village. Ook hebben we wat meer achtergrondinformatie gekregen van Ian.
De culturele voorstelling is een combinatie van de welkomsceremonie en de voorstelling die we eerder hebben bijgewoond. Dit keer is het wat massaler en toeristischer maar wel indrukwekkend.
Op de terugweg stoppen we nog even bij de Haruru waterval. Je kunt op de foto wel zien dat al lang erg droog is geweest, normaal is de waterval zeker twee tot drie keer zo breed maar ik heb gewoon iets met watervallen.
Bij terugkomst in Kaitaia blijkt dat Erik vanwege zijn werk een nacht langer in Auckland moest blijven. Dus die zien we helaas morgen pas. We ontmoeten wel nog een vriendin van hun. We maken het vandaag niet zo laat als gisteren, maar dat kost moeite want met Ian kun je blijven praten.
