Een unieke ervaring

Vandaag staat er weer een leuke trip op het programma! Een waar vooral Willem erg naar uitgekeken heeft. We gaan snorkelen!

Voor de kust van Tutukaka ligt een groepje eilanden, genaamd Poor Knights Islands. Dit gebied is een 'marine reserve', zeg maar een zeereservaat of een natuurgebied op zee. Dat houdt in dat er niet gevist mag worden, je mag niet aan land gaan, je mag niks aanraken. Dit om de unieke natuur te beschermen en omdat het voor de Maori 'tapu' is, heilig of verboden.

Het gebied staat er om bekend dat het een van de beste duiplekken is, volgens Jacques Cousteau dan toch, wie kent hem nog?

Maar goed duiken kunnen we niet maar de duiktours nemen ook snorkelaars mee want dat kun je daar ook prima. Willem heeft wel eens vaker gesnorkeld (in Kroatië) maar ik nog nooit. Best spannend want we zitten wel midden op de oceaan natuurlijk. Als je de verkeerde kant op zwemt is de volgende stop Chili.

We leggen een stevig bodempje bij het ontbijt en melden ons om 8.15u in de haven bij Yukon Dive. We krijgen een wetsuit met korte mouwen en pijpen aangemeten, dat ik natuurlijk prompt achterstevoren aantrek. Snorkel, masker en flippers gaan mee in de tas de boot op. 

De groep bestaat uit 13 duikers, van beginners tot zeer ervaren en nog 3 andere snorkelaars. Na de security briefing varen we de haven uit. Het weer dat gisteren zo beroerd was, is nu een stuk beter. Het is bewolkt en het waait maar de zee is vrij rustig.

Na 50 minuten varen zijn we bij de eilanden. De duikers zijn heel blij met de eerste duikplek want hier kan de boot niet vaak voor anker gaan, maar vandaag staat de wind precies goed. We laten de duikers eerst gaan en krijgen dan nog wat extra uitleg van de schipper. Willem ligt vlot in het water maar ik heb, letterlijk, koudwatervrees. De sprong in het ijskoude water in de grot ligt nog te vers in mijn geheugen. Uiteindelijk zet ik me er overheen en waag de sprong, dat valt reuze mee! Zo koud is het niet, wel heel erg zout trouwens! Zodra ik mijn hoofd in het water steek ben ik verkocht: hé, vissen!

We snorkelen naar een ondiep stukje baai en zien van alles onder water, veel grote 'snapper' en kleiner spul waar ik de naam niet van heb onthouden. Het water is heel helder en we kunnen ver kijken.

Na een uur is het tijd voor een pauze. Koffie, thee en soep en de meegebrachte broodjes. En natuurlijk de verhalen van iedereen. We varen om het eiland heen en door een grote tunnel in de rotsen..

Op de tweede duikplek is een tunnel van 35 meter lang en 8 meter breed. Halverwege zit een gat in de rotswand waardoor het niet donker is in de tunnel. Dit keer spring ik meteen in het water. In de tunnel zitten hele scholen blauwe moamoa's en ook op de rotsen zitten veel zeeëgels, zacht koraal, sponzen, anemonen en nog veel meer. We hebben geluk dat de zon schijnt, dat maakt het extra mooi. Het is ook heel leuk om de duikers meters onder ons te zien zwemmen.

Ik begin moe te worden en zwem terug naar de boot, Willem wil nog een keer door de tunnel zwemmen. Het begint ineens te waaien en te regenen. Als ik bij het laddertje ben, zegt de schipper dat ik me moet haasten, het schip is van zijn anker geslagen, we drijven af en hij moet het schip verplaatsen. Dat moet heel voorzichtig gebeuren want er liggen veel duikers in het water en hij wil natuurlijk zo dicht mogelijk bij hen blijven maar wel op veilige afstand. Dat lukt en de bui is snel weer over.

Voor we het weten zit het er al weer op en varen we terug naar de haven. Daar komen we tegen 16u aan, we zijn bijna 7 uur op zee geweest! Het was echt een unieke ervaring en Willem overweeg serieus om duiklessen te gaan nemen.

In het hotel nemen we eerst een lekkere warme douche en hangen dan de natte spullen te drogen. Voor het eten kiezen we voor het pizzatentje dit keer. We moeten lang wachten want er is een groep van 14 mensen voor ons. Het zonnetje schijnt nog dus wij zitten goed, maar als die achter de heuvels verdwijnt, koelt het snel af, we zitten buiten onder een afdakje. Na 45 minuten komen eindelijk onze pizza's, ze zijn heerlijk en de salade ook.

Dan heb ik het ondertussen echt heel koud gekregen. Terug ik het hotel kruip ik in bed om op te warmen en dit stukje te schrijven.

De foto's volgen later. Het geheugen van de tablet is vol en ik heb vandaag geen foto's met mijn mobiel genomen.