Van Timaru naar Queenstown

Genoten van de onverwachte luxe van onze 'executive studio' in Timaru. We rijden vandaag naar Queenstown. Niet via de Inland Scenic Route, wat voor de hand zou liggen, maar die rijden we over een paar dagen al in andere richting. We rijden eerst wat zuidelijker langs de kust en volgen dan de Waitaki rivier naar het oosten. 

Bij een brug over de rivier zien we wat ze hier op zaterdagmorgen doen: met motorboten varen. Als we staan te kijken waarom die parkeerplaats bomvol auto's en campers staat, wordt er net een powerboat te water gelaten, die scheurt met een ongelooflijke vaart de snelstromende en ondiepe rivier op en neer. Leuk om te zien. In het dorpje zelf halen we koffie en thee en ook wat sandwiches.  We zijn er namelijk net achter gekomen dat we ons lunchpakketje met bammetjes die we vanmorgen keurig gesmeerd hadden, in de koelkast hebben laten liggen! De koffie is zeer welkom aangezien ik al 2 dagen hooguit een kopje oploskoffie heb gehad. Ongelooflijk voor mijn doen. De mevrouw van het koffietentje leeft erg met me mee!

Het vervangende lunchpakket eten we op bij een stuwmeer, Lake Benmore. Daarna rijden we de Lindis Pass, paar lekkere haarspeldbochten en veel mooie uitzichten links en rechts. Het landschap is vooral heel erg leeg, er woont hier helemaal niemand. Geen dorpjes, alleen heel af en toe een bordje dat verwijst naar een 'station' (zeg maar een grote boerderij). Een vreemde ervaring om hier doorheen te rijden.

Omdat we niet alles willen missen van de oorspronkelijke route maken we even een omweg via Wanaka. Een vrij toeristische badplaats aan een mooi meer. Van daaruit kunnen we over de Crown Range Road naar Queenstown. Een mooie route met het venijn in de staart.

Onderweg stoppen we even bij het historische Cardrona Hotel, uit 1865. Fotootje en gauw door, want je wordt gek van de Chinese toeristen die allemaal hun Instagram-waardige foto moeten maken. Een andere bijzondere stop was 'Bradrona',  een hek langs de weg waar vrouwen heel veel bh's hebben opgehangen om aandacht te vragen voor borstkanker.

Zoals ik al zei, zat het venijn in de staart. De route was voor het grootste deel prima te doen. Op een uitkijkpunt zagen we Queenstown in de  verte (en diepte) al liggen. De afdaling naar het dal bestond uit 15 km lang de scherpste haarspeldbochten tot nu toe. Het echte werk dus.

In Queenstown rijden we een compleet andere wereld in. Wat een mierenhoop van mensen, waar komen die allemaal ineens vandaan? Het is hier echt heel erg toeristisch! Onze accommodatie is erg basic maar dat wisten we, maar we kunnen hier onze auto kwijt en het grootste voordeel is dat het pal aan het meer ligt, net buiten de grootste drukte.

We lopen maar eens door het stadje: winkels, restaurants, cafés en kantoortjes waar je excursies kunt boeken en alle bordjes zijn ook in het Chinees. Dit hebben we snel gezien, dat wordt morgen een tripje in de omgeving! Wat wel heel goed in de smaak viel is de enorme hamburger die we hebben gegeten!